مقدمه: فاسیولیازیس و دیکروسلیوز از بیماریهای زئونوز بوده و توسط ترماتودهایی به نامهای فاسیولا هپاتیکا و ژیگانتیکا و دیکروسلیوم دندریتیکوم ایجاد شده و در کبد نشخوارکنندگان زندگی می ­کنند. در مرحله بلوغ در مجاری صفراوی جای می گیرند و باعث لاغری­، ­ضعف­ و در نهایت از بین رفتن دام می­ گردند.
انسان به عنوان یک میزبان اتفاقی مبتلا می شود. در سیر تکاملی فاسیولا هپاتیکا حلزون لیمنه و در سیر تکاملی دیکروسلیوم حلزون و مورچه­ فورمیکا، میزبانان واسط هستند. با توجه به خطرات بیماری و اهمیت تعیین میزان شیوع بیماری و ضررهای اقتصادی ایجاد شده توسط این انگل در دام و انسان، مطالعه حاضر از اهمیت ویژه­ای برخوردار بود.

مواد و روشها: این بررسی به مدت یک سال (1387) و به صورت مقطعی و توصیفی بر روی نشخوارکنندگان کوچک ذبح شده در کشتارگاه های استان مازندران انجام شد و کبد 316007 راس گوسفند­ و 116959 راس مورد معاینه قرار گرفت. داده های به دست آمده به وسیله آزمونهای فرض نسبت موفقیت و آماره آزمون Z استاندارد در سطح خطای 5% در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: نتایج نشانگر آن بود که 23/2% گوسفندان­ و 56/1% بزها به انگل فاسیولا و 3/4% از گوسفندان و 2/4% از بزها به دیکروسلیوم آلوده بودند.

بحث: همچنین در ماههای پر باران بطور معنی داری افزایش میزان شیوع مشاهده شد. با توجه به زیانهای مالی و انتقال آلودگی به انسان، آموزش بهداشت در سطح جامعه، از بین بردن میزبانان واسط و درمان دامهای آلوده با داروهای ضد انگل برای پیشگیری و کنترل این بیماری پیشنهاد می­شود.

کلمات کلیدی: فاسیولیازیس، فاسیولا،­ دیکروسلیوز، دیکروسلیوم دندریتیکوم­، نشخوارکنندگان، مازندران.