مطالعه میزان آلودگی نشخوارکنندگان کوچک به ترماتودهای کبدی

مقدمه: فاسیولیازیس و دیکروسلیوز از بیماریهای زئونوز بوده و توسط ترماتودهایی به نامهای فاسیولا هپاتیکا و ژیگانتیکا و دیکروسلیوم دندریتیکوم ایجاد شده و در کبد نشخوارکنندگان زندگی می ­کنند. در مرحله بلوغ در مجاری صفراوی جای می گیرند و باعث لاغری­، ­ضعف­ و در نهایت از بین رفتن دام می­ گردند.
انسان به عنوان یک میزبان اتفاقی مبتلا می شود. در سیر تکاملی فاسیولا هپاتیکا حلزون لیمنه و در سیر تکاملی دیکروسلیوم حلزون و مورچه­ فورمیکا، میزبانان واسط هستند. با توجه به خطرات بیماری و اهمیت تعیین میزان شیوع بیماری و ضررهای اقتصادی ایجاد شده توسط این انگل در دام و انسان، مطالعه حاضر از اهمیت ویژه­ای برخوردار بود.

مواد و روشها: این بررسی به مدت یک سال (1387) و به صورت مقطعی و توصیفی بر روی نشخوارکنندگان کوچک ذبح شده در کشتارگاه های استان مازندران انجام شد و کبد 316007 راس گوسفند­ و 116959 راس مورد معاینه قرار گرفت. داده های به دست آمده به وسیله آزمونهای فرض نسبت موفقیت و آماره آزمون Z استاندارد در سطح خطای 5% در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: نتایج نشانگر آن بود که 23/2% گوسفندان­ و 56/1% بزها به انگل فاسیولا و 3/4% از گوسفندان و 2/4% از بزها به دیکروسلیوم آلوده بودند.

بحث: همچنین در ماههای پر باران بطور معنی داری افزایش میزان شیوع مشاهده شد. با توجه به زیانهای مالی و انتقال آلودگی به انسان، آموزش بهداشت در سطح جامعه، از بین بردن میزبانان واسط و درمان دامهای آلوده با داروهای ضد انگل برای پیشگیری و کنترل این بیماری پیشنهاد می­شود.

کلمات کلیدی: فاسیولیازیس، فاسیولا،­ دیکروسلیوز، دیکروسلیوم دندریتیکوم­، نشخوارکنندگان، مازندران.

بررسی میزان شیوع آلودگی به فاسیولا در نشخوارکنندگان ذبح شده در کشتارگاههای استان مازندران

دکتر محمودرضا اثناعشری

عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور

 

چکیده:

کرم فاسیولا یک فلوک کبدی است که در مجاری اصلی صفراوی و کیسه صفرا زندگی می کند. فاسیولیازیس از بیماریهای مشترک بین انسان و دام است که توسط دو گونه از ترماتودا به نامهای فاسیولا هپاتیکا و فاسیولا ژیگانتیکا ایجاد می شود. میزبان اصلی این انگل نشخوارکنندگان می باشند که با بلعیدن متاسرکرهای انگل آلوده می شوند. انسان به عنوان یک میزبان اتفاقی مبتلا می شود. در سیر تکاملی فاسیولا هپاتیکا حلزون (لیمنه ترونکاتولا) و در سیر تکاملی فاسیولا ژیگانتیکا حلزون (رادیکس اریکولار) یا (لیمنه ژدروزیانا) میزبانان واسط هستند و انتقال بیماری وابستگی مستقیم به میزبان واسط دارد. استان مازندران به دلیل شرایط آب و هوایی معتدل و رواج دامپروری در پراکندگی بیماری موثر است. با توجه به خطرات بیماری و اهمیت تعیین میزان شیوع بیماری و ضررهای اقتصادی ایجاد شده توسط این انگل در دام و انسان، مطالعه حاضر از اهمیت ویژه­ای برخوردار بود. این بررسی به مدت یک سال و به صورت مقطعی و با آمار توصیفی و استنباطی بر روی دامهای ذبح شده در کشتارگاه های استان مازندران در سال 1387 انجام شد و کبد 316007 راس گوسفند­، 116959 راس بز و 86963 راس گاو مورد معاینه قرار گرفت. داده های به دست آمده به وسیله آزمونهای فرض نسبت موفقیت و آماره آزمون Z استاندارد در سطح خطای 5% در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشانگر آن بود که 23/2% گوسفندان­، 56/1% بزها و 99/2% از گاو­ های تحت مطالعه به انگل فاسیولا آلوده بودند. همچنین در ماههای پر باران بطور معنی داری افزایش میزان شیوع مشاهده شد. با توجه به زئونوز بودن بیماری و چرخه زندگی انگل، خوراندن داروهای ضد ­انگل به دامها، کاربرد سموم ضد حلزون و همچنین خشکانیدن و قطع گیاهان خودرو و علوفه کنار نهر ­های آب در چراگاهها و مراتع در کاهش بیماری موثر خواهد بود.

كلمات كليدي: فاسیولیازیس، فاسیولا، نشخوارکنندگان، مازندران، شیوع.

 

بررسی میزان آلودگی به سارکوسیست در لاشه های گوسفند و بز کشتار شده در کشتارگاه های استان مازندران در

دکتر محمودرضا اثناعشری

عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور

 

چکیده:

بیماری سارکوسیستوزیس یک بیماری زئونوز می باشد و عامل آن انگلی به نام سارکوسیست است. این انگل دو میزبانه بوده و چرخه زندگی آن نیز از دو مرحله جنسی و غیر جنسی تشکیل شده است. این بیماری از اکثر نقاط جهان گزارش شده و در ایران نیز شیوع دارد و به شکل کیستیک در گوسفند و بز یافت می شود. این انگل در حیوانات موجب کاهش وزن، کاهش ضریب تبدیل، بی اشتهایی، کاهش تولید، سقط جنین، میوکاردیت غیر چرکی و هپاتیت می گردد. هدف از این مطالعه میزان شیوع سارکوسیستوزیس در گوسفندان و بزهای کشتارشده در کشتارگاه های استان مازندران بوده است. این بررسی به صورت مقطعی و توصیفی به مدت دو سال طی سالهای 1386 و 1387 انجام شد و لاشه دامها به صورت ماکروسکوپی در کشتارگاه مورد معاینه و بررسی قرار گرفتند. داده های بدست آمده پس از جمع آوری توسط آزمون فرض مقایسه نسبت موفقیت و آماره آزمون Z استاندارد تحت نرم افزار SPSS و EXCEL 2007  در سطح خطای 5% مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج در سال 1386 بیانگر آن بود که از 261076 راس گوسفند 716 مورد (27/0 درصد) و از 125294 راس بز، 34 مورد (027/0 درصد) و در سال 1387 از 316007 راس گوسفند 436 مورد (138/0 درصد) و از 116959 راس بز، 7 مورد (005/0 درصد) به انگل سارکوسیست آلوده بودند. نتایج نشان دهنده آن بود که بیماری به طور معنی داری در گوسفند بیشتر از بز است. ضمنا شیوع بیماری در سال 1387 نسبت به سال 1386 کاهش معنی داری را در هر دو دام نشان می داد که نشان دهنده بهبود اوضاع بیماری به سمت ریشه کنی می باشد. اما در مقایسه روش های آزمایشگاهی با آمار ماکروسکوپی کشتارگاهی به نظر می رسد روشهایی همانند روش هضمی نتایج صحیحتری از آلودگی حیوانات کشتار شده را نشان دهند.

سارکوسیست، گوسفند، بز، کشتارگاه، مازندران.

بررسی کشتارگاهی شیوع آلودگی به دیکتیوکولوس فیلاریا در ریه گوسفندان و بزهای استان مازندران

دکتر محمودرضا اثناعشری

عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور

چکیده:

دیکتیوکولوس فیلاریا مهمترین کرم ریوی در گوسفند و بز است که ایجاد برونشیت کرمی در دام می کند و غالبا در نواحی مرطوب، گرم و مراتع آبیاری شده در نواحی گرم، مشکل ساز است. دوره زندگی دیکتیوکولوس فیلاریا مشابه دیکتیوکولوس ویویپاروس در گاو است و از زمان دریافت لارو تا هنگام ظهور آن در مدفوع حدود 4 هفته طول می کشد. به طور عمده دامهای جوان مبتلا هستند اما در هر سنی دامها ممکن است مبتلا شوند و بیماری غالبا مزمن است و دشواری و افزایش تنفس معمولا بارز می باشد ولی سرفه چهره درمانگاهی ثابتی نیست. در این مطالعه که به صورت مقطعی و توصیفی به مدت یک سال و بر روی گوسفندان و بزهای ذبح شده در 20 کشتارگاه استان مازندران انجام شد ریه دامها به دقت نسبت به این انگل مورد بازرسی و معاینه ماکروسکوپی قرار گرفت. کرمهای بالغ در نواحی پشتی خلفی لب های دیافراگمی و در امتداد موکوس خون آلود به تعداد زیاد یافت می شدند و برونشیت و پری برونشیت همراه با نواحی مخروطی شکل پنومونی و آتلکتازی و آمفیزم  ناشی از این انگل مشاهده می شد. داده ها پس از جمع آوری به وسیله آزمون فرض نسبت موفقیت در سطح خطای 5% تحت نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. از تعداد 316007 راس گوسفند ذبح شده در این مطالعه 6040 راس (91/1%) و از 116959 راس بز ذبح شده 1907 راس (63/1%) به دیکتیوکولوس فیلاریا آلوده بودند. در نتایج به دست آمده اختلاف معنی داری بین میزان آلودگی در گوسفند با بز مشاهده نشد. برای درمان بیماری می توان از لوامیزول یا آیورمکتین استفاده نمود. برای پیشگیری از این بیماری می بایست دامها را به زمین های خشک حرکت داد، زیرا لاروهای انگل توان مقاومت در برابر یخ زدن را دارند ولی نسبت به خشکی مقاومت ندارند.

 

واژه های کلیدی: دیکتیوکولوس فیلاریا، گوسفند، بز، شیوع، مازندران.   

بررسی شیوع آلودگی به دیکروسلیوم دندریتیکوم در کبد نشخوارکنندگان کشتارگاه شده در استان مازندران

دکتر محمودرضا اثناعشری

عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور

 

چکیده:

آلودگی به دیکروسلیوم انتشار جهانی داشته و میزان آلودگی با توجه به آب و هوای منطقه و میزبانهای واسط متفاوت است. دیکروسلیوم از بیماریهای زئونوز انسان و نشخوارکنندگان بوده و توسط انگلی از رده ترماتودها به نام دیکروسلیوم دندریتیکوم که از ترماتودهای کبدی شایع حیوانات در ایران می­ باشد ایجاد می ­شود و سالیانه خسارتهای اقتصادی فراوانی وارد می­ نماید. این انگل در کبد نشخوارکنندگان زندگی می ­کند و در مرحله بلوغ در مجاری صفراوی گوسفندان جای می گیرد و باعث لاغری­، ­ضعف­ و در نهایت از بین رفتن دام می­ گردد. میزبانان واسط این انگل حلزونهای خاکی(میزبان اول) و مورچه­ هایی به نام فورمیکا(میزبان دوم) می­ باشند. در این مطالعه که به صورت مقطعی و با آمار توصیفی و استنباطی به مدت یک سال بر روی 316007 راس گوسفند، 116959 راس بز و 86963 راس گاو ذبح شده انجام شد کبد دامها به دقت از نظر آلودگی به انگل دیکروسلیوم مورد معاینه و آزمایش به صورت مشاهده مستقیم قرار گرفتند. داده های به دست آمده پس از جمع آوری با آزمونهای نسبت موفقیت و فرض نسبت موفقیت و ازمون آماری z استاندارد در سطح خطای 5% تحت نرم افزار آماری Spss  وExcel 2007 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج به دست آمده در این بررسی نشانگر آن بود که  3/4% از گوسفندان، 2/4% از بزها و 54/2% از گاوها مبتلا به دیکروسلیوز بودند. بالاترین نسبت آلودگی به دیکروسلیوم در گوسفند مشاهده شد که این میزان نسبت به آلودگی در گاو تفاوت داشت و این تفاوت معنی دار بود اما نتایج شیوع آلودگی در گوسفند نسبت به بزها معنی دار نبود(P<0.05). با توجه به  زیانهای مالی و انتقال آلودگی به انسان، آموزش بهداشت در سطح جامعه، از بین بردن میزبانان واسط و درمان دامهای آلوده با داروهای ضد انگل برای پیشگیری و کنترل این بیماری پیشنهاد می­شود.  

 

واژه­های کلیدی:­دیکروسلیوز، ­دیکروسلیوم دندریتیکوم­، ­دام­، شیوع.

بررسی کشتارگاهی میزان شیوع آلودگی به سیستی سرکوس در لاشه های گوسفند و بز ذبح شده در کشتارگاه های است

دکتر محمودرضا اثناعشری*

*عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور

آدرس: دانشگاه پیام نور- گروه علمی کشاورزی- تهران 4697-19395- ج.ا. ایران

پست الکترونیک: m_asnaashari@mpnu.ac.ir

 

چکیده:

بیماری های انگلی غالبا سبب کاهش بازده لاشه و مستعد کردن دام به سایر بیماریها می شوند. گوسفند و بز میزبان واسط انگل تنیا اویس یا سیستی سرکوس اویس (تنیاکولیس) هستند. از عوارض ابتلا به این انگل می توان به کاهش تولید و وزن گیری نیز اشاره کرد. این بررسی با هدف تعیین میزان شیوع آلودگی به سیستی سرکوس در نشخوارکنندگان کوچک کشتاری استان مازندران به صورت مقطعی و توصیفی به مدت دو سال طی سالهای 1386 و 1387 و مقایسه میزان شیوع بین آنها انجام شد و لاشه دامها پس از ذبح مورد معاینه ماکروسکوپی نسبت به آلودگی به سیستی سرکوس قرار گرفتند. داده های به دست آمده پس از جمع آوری توسط آزمون فرض نسبت موفقیت تحت نرم افزار SPSS  در سطح خطای 5% مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. در سال 1386 از 261076 راس گوسفند و 125294 راس بز کشتار شده در کشتارگاه های استان مازندران به ترتیب 3 مورد (001/0 درصد) و 2 مورد (001/0 درصد) آلودگی به سیستی سرکوس اویس مشاهده شد. در سال 1387 از 316007 راس گوسفند در 70 مورد (022/0 درصد) آلودگی به این انگل دیده شد و در 116959 راس بز کشتار شده هیچ موردی از ابتلا به سیستی سرکوس مشاهده نگردید. نتایج نشان دهنده آن بود که ابتلا در گوسفند به طور معنی داری از بز بیشتر است اما بین نتایج سالهای 1386 و 1387 نسبت به شیوع سیستی سرکوس اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. با توجه به نتایج این تحقیق و با اینکه این بیماری از شیوع پایینی برخوردار بوده اما همچنان می بایست به پیشگیری و درمان بیماری برای ریشه کنی کامل اهتمام ورزید، زیرا علاوه بر نقش بیماری زایی، سبب کاهش وزن دام و کاهش بازده لاشه گشته و امنیت غذایی را نیز کاهش می دهد.

 

کلمات کلیدی: سیستی سرکوس، گوسفند، بز، کشتارگاه، مازندران، امنیت غذایی.

تب خونریزي دهنده كنگو كريمه

دکتر محمودرضا اثناعشری

عضو هیات علمی دانشگاه

تب خونریزي دهنده كنگو كريمه: يكي ديگر از بيماري هاي ويروسي مشترك است كه همواره خطر گسترش آن به نواحي غيراندميك وجود دارد. بيماري با ويروسي به همين نام از خانواده  Buanyaviridaو گروه  Nairovirusايجاد مي شود. مخزن ويروس در طبيعت خرگوش هاي وحشي و پرندگان هستند و گوسفند، بز، گاو و ساير حيوانات اهلي نيز مي توانند مخزن ويروس باشند. كنه هاي ايكسودس  Ixodesودر بيشتر موارد  Hyalommaناقل ويروس هستند. انتقال ويروس در نسل هاي متوالي كنه، از تخم به بالغ، صورت مي گيرد و حيوانات مخزن از طريق تغذيه نوچه و يا بالغ كنه آلوده بر روي آن ها، آلوده به ويروس مي شوند. حيوانات نقش مخزن ويروس را در طبيعت دارند و مبتلا به بيماري نمي شوند. آلودگي انسان مي تواند در اثر تماس با خون و ترشحات حيوانات و يا تماس با بيماران انساني و يا به وسيله نيش كنه آلوده صورت گيرد. خونريزي شديد از مخاط ها از نشانه هاي شكل شديد و كشنده بيماري است كه گاهي مشابه بيماري ابولا است. خونريزي از لثه ها، بيني، ريه، دستگاه تناسلي از نشانه هاي شكل شديد و كشنده بيماري است. ميزان كشندگي تا 30 درصد گزارش شده است. اين بيماري به صورت همه گير و تك گير از كشورهاي مديترانه اي اروپا، تركيه، ايران (Izadi, 2004)، ساير كشورهاي خاورميانه و خليج فارس، پاكستان، عربستان سعودي و سودان گزارش شده است. آزمايش خون حيوانات كشتار شده در امارات متحده عربي كه بعد از يك همه گيري انساني بيماري با 63 درصد مرگ صورت گرفته نشان داده كه منبع بيماري تعدادي از گوسفندان آلوده وارداتي از ايران بوده است (Khan, 1995). اولين موارد بيمار انساني در نواحي غربي عربستان سعودي به واردات گوسفند منسوب شده است (Hassanein, 2000)

بررسی شیوع آلودگی به دیکتیوکولوس فیلاریا در ریه گوسفندان و بزهای ذبح شده در

دکتر محمودرضا اثناعشری* عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور پست الکترونیک:  m_asnaashari@mpnu.ac.ir

 

 

 

 

 

چکیده:

دیکتیوکولوس فیلاریا مهمترین کرم ریوی در گوسفند و بز است که ایجاد برونشیت کرمی در دام می کند و غالبا در نواحی مرطوب، گرم و مراتع آبیاری شده در نواحی گرم، مشکل ساز است. دوره زندگی دیکتیوکولوس فیلاریا مشابه دیکتیوکولوس ویویپاروس در گاو است و از زمان دریافت لارو تا هنگام ظهور آن در مدفوع حدود 4 هفته طول می کشد. به طور عمده دامهای جوان مبتلا هستند اما در هر سنی دامها ممکن است مبتلا شوند و بیماری غالبا مزمن است. در این مطالعه که به صورت مقطعی و توصیفی به مدت یک سال و بر روی گوسفندان و بزهای ذبح شده در 20 کشتارگاه استان مازندران در سال 1387 انجام شد، ریه دامها به دقت نسبت به این انگل مورد بازرسی و معاینه ماکروسکوپی قرار گرفت. کرمهای بالغ در نواحی پشتی خلفی لب های دیافراگمی و در امتداد موکوس خون آلود به تعداد زیاد یافت می شدند و برونشیت و پری برونشیت همراه با نواحی مخروطی شکل پنومونی و آتلکتازی و آمفیزم ناشی از این انگل مشاهده می شد. داده ها پس از جمع آوری به وسیله آزمون فرض نسبت موفقیت در سطح خطای 5% تحت نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. از تعداد 316007 راس گوسفند ذبح شده در این مطالعه 6040 راس (91/1%) و از 116959 راس بز ذبح شده 1907 راس (63/1%) به دیکتیوکولوس فیلاریا آلوده بودند. در نتایج به دست آمده اختلاف معنی داری بین میزان آلودگی در گوسفند با بز مشاهده نشد. برای درمان بیماری می توان از لوامیزول یا آیورمکتین استفاده نمود. برای پیشگیری از این بیماری می بایست دامها را به زمین های خشک حرکت داد، زیرا لاروهای انگل توان مقاومت در برابر یخ زدن را دارند ولی نسبت به خشکی مقاومت ندارند.

 

واژه های کلیدی: دیکتیوکولوس فیلاریا، گوسفند، بز، شیوع، مازندران.   

 

1- مقدمه:

دیکتیوکولوس فیلاریا مهمترین کرم ریوی در گوسفند و بز است که ایجاد برونشیت کرمی در دام می کند و غالبا در نواحی مرطوب، گرم و مراتع آبیاری شده در نواحی گرم، مشکل ساز است (اسلامی 1376). دوره زندگی دیکتیوکولوس فیلاریا مشابه دیکتیوکولوس ویویپاروس در گاو است و از زمان دریافت لارو تا هنگام ظهور آن در مدفوع حدود 4 هفته طول می کشد. به طور عمده دامهای جوان مبتلا هستند اما در هر سنی دامها ممکن است مبتلا شوند و بیماری غالبا مزمن است. دشواری و افزایش تنفس معمولا بارز می باشد ولی سرفه چهره درمانگاهی ثابتی نیست. تشخیص بر اساس یافتن لارو در مدفوع تازه با استفاده از روش برمن که در مرحله پیش ظهور در حدود 4 هفتگی ظاهر می گردد، می باشد. بیماری زایی این انگل، به استثنای پدیده خود درمانی، مشابه دیکتیوکولوس ویویپاروس است. این بیماری با پنومونی آلوئولی و بینابینی مشخص می شود (سیفی، 1380).

2- مواد و روش کار:

در این مطالعه که به صورت مقطعی و توصیفی به مدت یک سال و بر روی گوسفندان و بزهای ذبح شده در 20 کشتارگاه استان مازندران در سال 1387 انجام شد، ریه دامها به دقت نسبت به این انگل مورد بازرسی و معاینه ماکروسکوپی قرار گرفت. کرمهای بالغ در نواحی پشتی خلفی لب های دیافراگمی و در امتداد موکوس خون آلود به تعداد زیاد یافت می شدند و برونشیت و پری برونشیت همراه با نواحی مخروطی شکل پنومونی و آتلکتازی و آمفیزم  ناشی از این انگل مشاهده می شد. داده ها پس از جمع آوری به وسیله آزمون فرض نسبت موفقیت در سطح خطای 5% تحت نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.

3- نتایج:

از تعداد 316007 راس گوسفند ذبح شده در این مطالعه، ریه 6040 راس (91/1%) آلوده به انگل دیکتیوکولوس فیلاریا بودند (جدول شماره 1). از تعداد 116959 راس بز ذبح شده، ریه 1907 راس (63/1%) به دیکتیوکولوس فیلاریا آلوده بودند (جدول شماره 2).

 

جدول شماره 1: میزان شیوع آلودگی ریه گوسفندان به دیکتیوکولوس فیلاریا بر اساس ماه کشتار در کشتارگاه های استان مازندران در سال 1387

ماه

تعداد گوسفند کشتار شده

تعداد گوسفند آلوده به دیکتیوکولوس

درصد آلودگی

فروردین

19697

262

3/1%

اردیبهشت

31622

511

6/1%

خرداد

24686

441

78/1%

تیر

28528

465

63/1%

مرداد

30327

425

4/1%

شهریور

47397

719

5/1%

مهر

32003

483

5/1%

آبان

25114

462

84/1%

آذر

21817

459

1/2%

دی

16910

1032

1/6%

بهمن

16894

380

25/2%

اسفند

21012

401

9/1%

جمع

316007

6040

91/1%

 

 

 

 

جدول شماره 2: میزان شیوع آلودگی ریه بزها به دیکتیوکولوس فیلاریا بر اساس ماه کشتار در کشتارگاه های استان مازندران

در سال 1387

ماه

تعداد بز کشتار شده

تعداد بز آلوده به دیکتیوکولوس

درصد آلودگی

فروردین

5893

121

2%

اردیبهشت

6486

113

74/1%

خرداد

8839

125

4/1%

تیر

10475

157

5/1%

مرداد

11454

158

38/1%

شهریور

19153

261

36/1%

مهر

13864

269

94/1%

آبان

10970

134

22/1%

آذر

9754

147

5/1%

دی

6428

98

52/1%

بهمن

6899

128

85/1%

اسفند

6744

196

9/2%

جمع

116959

1907

63/1%

 

4- بحث:

در نتایج به دست آمده اختلاف معنی داری بین میزان آلودگی در گوسفند با بز مشاهده نشد. شیوع آلودگی به این انگل در فصل زمستان کمی بیشتر بود. در گوسفند در ماه بهمن بیشترین شیوع نسبت به آلودگی به دیکتیوکولوس فیلاریا مشاهده شد (جدول 1) و در بز در ماه اسفند بیشترین شیوع آلودگی به این انگل تشخیص داده شد (جدول 2). در مطالعه ای که توسط ایمانی و همکاران بر روی گوسفندان کشتار شده در کشتارگاه صنعتی ارومیه انجام گرفت از 15 نمونه کشتارگاهی که به صورت تصادفی در روزهای مختلف تهیه شدند، 3 نمونه (20%) آلوده به انگل دیکتیوکولوس فیلاریا گزارش شد (ایمانی، 1389). برای درمان بیماری می توان از لوامیزول (8 میلی گرم/ کیلوگرم به صورت زیرجلدی) یا آیورمکتین (2/0 میلی گرم/ کیلوگرم به صورت خوراکی) استفاده نمود. برای پیشگیری از این بیماری می بایست دامها را به زمین های خشک حرکت داد، زیرا لاروهای انگل توان مقاومت در برابر یخ زدن را دارند ولی نسبت به خشکی مقاومت ندارند (سیفی، 1380).

منابع:

1- اسلامی، علی (1376). کرم شناسی دامپزشکی، جلد سوم، نماتودا و آکانتوسفالا، انتشارات دانشگاه تهران، تهران، شماره 2321.

2- ایمانی، عباس؛ علیپور، فرزاد؛ تهرانی، علی اصغر؛ بهرامی، یاسر؛ حسینی، احسان؛ بارانی، آرزو (1389). بررسی ضایعات پاتولوژیکی حاصل از انگل دیکتیوکالوس فیلاریا در ریه گوسفندان کشتار شده در کشتارگاه صنعتی ارومیه، خلاصه مقالات شانزدهمین کنگره دامپزشکی ایران، انتشارات جامعه دامپزشکان ایران، کد مقاله 246، صفحه 36.

3- سیفی، حسام الدین؛ رئوفی، افشین؛ گرجی دوز، مرتضی؛ مخبر دزفولی، محمد رضا (1380). طب داخلی دام های بزرگ، (ترجمه)، تالیف: اسمیت، براد فورد پی. جلد دوم، چاپ اول، تهران، انتشارات دهکده چاپ، صفحه 175.

 

بررسی اپیدمیولوژی بیماری هیداتیدوز در نشخوارکنندگان استان مازندران در سال 1387

دکتر محمودرضا اثناعشری*

عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور

پست الکترونیک:  m_asnaashari@mpnu.ac.ir

 

چکیده:

بیماری هیداتید، یک بیماری انگلی زئونوز است که توسط مرحله لاروی اکینوکوکوس گرانولوزوس ایجاد شده و به عنوان یک معضل اقتصادی و بهداشتی در بیشتر مناطق جهان که دامپروری در آن رایج است مطرح می­ باشد. در این مطالعه که به روش مقطعی و با آمار توصیفی و استنباطی انجام شد، 86963 رأس گاو، 316007 رأس گوسفند و 116959 رأس بز کشتار شده، در کشتارگاه ­های استان مازندران در شمال ایران، در سال 1387 از نظر آلودگی به کیست هیداتید مورد بررسی قرار گرفتند و کبد و ریه دام ها از نظر وجود کیست هیداتید مورد معاینه ماکروسکوپی قرار گرفت و موارد مبتلا ثبت گردید. داده­ های بدست آمده به وسیله نرم افزارهای آماری SPSS و Excel 2007 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. شیوع هیداتیدوز در گاو 10%، در گوسفند 20% و در بز 13% بود. کبد و ریه آلوده به ترتیب 35/4% و 81/8% در گاو، 94/6% و 86/16% در گوسفند و 38/4% و 93/11% در بز بود. گوسفند بیشترین موارد مبتلا را در بین حیوانات و ریه بیشترین اندام آلوده را به خود اختصاص داد. 

 

واژه های کلیدی: اکینوکوکوس گرانولوزوس، کیست هیداتید، هیداتیدوز، نشخوارکنندگان، شیوع.

 

1- مقدمه:

هیداتیدوزیس از بیماریهای انگلی مشترک بین انسان، دام و گوشتخواران اهلی و وحشی می ­باشد که به­ وسیله مرحله لاروی سستودی به نام اکینوکوکوس گرانولوزوس ایجاد می شود(11، 19). این بیماری از نظر پزشکی و اقتصادی بیشترین اهمیت را میان بیماریهای انگلی کرمی دارد و در دامها موجب خسارت اقتصادی فراوان می ­شود(11، 30، 15، 16). بیماری در سراسر دنیا گزارش شده است ولی بالاترین نسبت آلودگی مربوط به منطقه مدیترانه است(19) که ایران نیز یکی از کشورهای منطقه می باشد(16، 25). در ایران مطالعات مختلفی در استانها انجام گرفته و وضعیت بیماری از نقطه­ نظرهای گوناگون مورد توجه قرار گرفته است. بیماری در سگها 2/2 تا 2/63 درصد برحسب استانهای مختلف گزارش گردیده است(32). در بررسی ­های مختلف در مناطق کشور میزان آلودگی دام بین 5/1 تا 70 درصد گزارش شده است(32). سگ­ سانان میزبانان اصلی و سایر پستانداران(بخصوص علفخواران) غیر از سگ ­سانان میزبان واسط هستند(11، 10، 24، 26) و در این بین گوسفند مناسبترین میزبان واسط بوده(11، 17، 22، 26) و در انتشار انگل نقش مهمی دارد. در میان میزبانان اصلی سگ گله مهمترین نقش را در انتشار بیماری دارد(11، 10، 22). در بند آخر کرم بالغ تعداد زیادی تخم وجود دارد که به همراه مدفوع سگ دفع می شود(11، 10). انتقال بیماری به انسان از طریق تماس نزدیک و مستقیم با سگهای آلوده، تماس مستقیم با مدفوع سگهای آلوده و نیز مصرف آب و سبزیجات آلوده شده به مدفوع سگ آلوده امکانپذیر است(30، 16، 25). براساس اطلاعات موجود، عمده ترین راه انتقال، مصرف سبزیجات آلوده و نشستن دستها با آب و صابون بعد از پاک کردن سبزی و قبل از غذا خوردن می­ باشد(24). امروزه تشخیص به موقع و درمان کیست هیداتید در کشورهای در حال توسعه به عنوان یک معضل مطرح است(3، 18). با توجه به سیر و چرخه بیماری و شرایط آب و هوایی استان مازندران و پرورش سنتی دامها و وجود سگهای ولگرد و سایر عوامل محیطی ضرورت یک مطالعه جامع بر روی نشخوارکنندگان از اهمیت ویژه­ای برخوردار بود. از طرفی با در نظر گرفتن این نکته، در مطالعه­ای که در سالهای 1384 و 1385 توسط یوسفی و همکاران(39) در این استان انجام شد فرضیه­ ­هایی به شرح ذیل مطرح بود:

فرضیه 1: حداقل 7 درصد از گوسفندان کشتار شده در استان مازندران مبتلا به کیست هیداتید هستند.

فرضیه 2: حداقل 3/5 درصد از بزهای کشتارشده در استان مازندران مبتلا به کیست هیداتید هستند.

فرضیه 3: حداقل 9/5 درصد از گاوهای کشتار شده در استان مازندران مبتلا به کیست هیداتید هستند.

فرضیه 4: نسبت شیوع آلودگی ریوی از آلودگی کبدی در بیماری هیداتیدوز بیشتر است.

این مطالعه به منظور جمع­آوری اطلاعات اولیه میزان آلودگی به کیست هیداتید در دامهای ذبح شده در کشتارگاه­های استان مازندران و شناسایی آلوده ترین دام و همچنین آلوده ترین اندام مبتلا به این بیماری، انجام شده است.

2- مواد و روش کار:

این بررسی به مدت یک سال به روش مقطعی و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی بر روی 316007 راس گوسفند، 116959 راس بز و 86963 راس گاو ذبح شده در کشتارگاههای استان مازندران در سال 1387 صورت گرفت. در این مطالعه، کبد و ریه دامها پس از ذبح، به دقت از نظر وجود کیست هیداتید مورد بررسی و معاینه ماکروسکوپی قرار گرفتند و موارد مبتلا و ضبطی در فرمهای مخصوص ثبت گردید. ارگانهای مبتلا به کیست هیداتید سطحی با مشاهده مستقیم و کیست های عمقی با لمس کبد و ریه مورد شناسایی و بررسی قرار گرفتند. کبد ها و ریه هایی که قابل اصلاح بودند با برداشت کیست اصلاح شده و ارگانهایی که درگیری بیشتری داشتند مورد ضبط کلی قرار گرفته و معدوم شدند. داده های بدست آمده پس از جمع آوری به وسیله آزمونهای فرض نسبت موفقیت و آزمون فرض مقایسه نسبت موفقیت و آماره آزمون z استاندارد در سطح خطای 1 % و 5 % در نرم افزار آماری SPSS و Excel2007 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

3- نتایج:

نتایج حاصله نشان دهنده آن بود که شیوع کیست هیداتید در گوسفند 20%، بز 13% و گاو 10 % بوده است.

 

جدول شماره 1:

میزان شیوع آلودگی به کیست هیداتید در دامهای ذبح شده در کشتارگاههای استان مازندران براساس ماه کشتار، نوع دام و اندام مبتلا در سال 1387

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ماه

    نوع دام

تعداد دام کشتار شده

کبدمبتلابه هیداتیدوز

درصد کبد مبتلا

ریه مبتلابه هیداتیدوز

درصدریه مبتلا

 

فروردین

گوسفند

بز

گاو، گوساله

19697

5893

5245

1200

317

235

09/6%

38-5%

47-4%

3124

628

366

86/15%

65/10%

96/6%

 

اردیبهشت

گوسفند

بز

گاو، گوساله

31622

6486

10592

2296

149

213

26/7%

3/2%

2%

3847

683

407

16/12%

53/10%

84/3%

 

خرداد

گوسفند

بز

گاو، گوساله

24686

8839

5851

1391

385

232

63/5%

35/4%

96/3%

4079

994

472

52/16%

24/11%

8%

 

تیر

گوسفند

بز

گاو، گوساله

28528

10475

6983

1595

401

287

59/5%

82/3%

11/4%

3777

1115

797

24/13%

64/10%

41/11%

 

مرداد

گوسفند

بز

گاو، گوساله

30327

11454

7748

1526

508

353

03/5%

43/4%

55/4%

4459

1527

654

70/14%

33/13%

44/8%

 

شهریور

گوسفند

بز

گاو، گوساله

47397

19153

8451

4358

976

365

19/9%

1/5%

32/4%

8725

2462

989

46/18%

85/12%

70/11%

 

مهر

گوسفند

بز

گاو، گوساله

32003

13864

7443

2310

412

307

21/7

97/2

12/4

6403

1007

708

20%

26/7%

51/9%

 

آبان

گوسفند

بز

گاو، گوساله

25114

10970

7233

1678

577

531

68/6%

26/5%

34/7%

3679

1152

645

64/14%

50/105

91/8%

 

آذر

گوسفند

بز

گاو، گوساله

21817

9754

6413

1490

382

289

83/6%

91/3%

5/4%

3668

1083

708

81/16%

10/11%

04/11%

 

دی

گوسفند

بز

گاو، گوساله

16910

6428

7255

1033

249

403

10/6%.

87/3%

55/5

3254

868

723

24/19%

50/13%

96/9%

 

بهمن

گوسفند

بز

گاو، گوساله

16894

6899

5811

1601

436

289

47/9%

32/6%

97/4%

3254

945

488

26/19%

70/13%

40/8%

 

اسفند

گوسفند

بز

گاو، گوساله

21012

6744

7929

1450

338

282

90/6%

01/5%

55/3%

4981

1490

711

70/23%

09/22%

96/8%

 

جمع

گوسفند

بز

گاو، گوساله

316007

116959

86963

21928

5130

3786

94/6

38/4

35/4

53277

13954

7668

86/16

93/11

81/8

 

 

 

 

 

 

 

 

جدول شماره 2 :

شیوع فصلی آلودگی به کیست هیداتید در دامهای ذبح شده در کشتارگاههای استان مازندران بر حسب نوع دام و اندام مبتلا در سال 1387

 

 

نوع دام

 

 

بهار

جمع کشتار

 

تابستان

جمع کشتار

 

پاییز

جمع کشتار

 

زمستان

جمع کشتار

 

کبد مبتلابه هیداتیدوز

ریه مبتلا به هیداتیدوز

 

کبد مبتلابه هیداتیدوز

ریه مبتلا به هیداتیدوز

 

کبد مبتلابه هیداتیدوز

ریه مبتلا به هیداتیدوز

 

کبد مبتلابه هیداتیدوز

ریه مبتلا به هیداتیدوز

 

 

گوسفند

4887

43/6%

11050

53/14%

76005

7479

03/7%

16988

98/15%

106252

5478

94/6%

13750

42/17%

78934

4084

45/7%

11489

95/20%

54816

 

بز

851

01/4%

2305

86/10%

21218

1885

58/4%

5104

42/12%

41082

1371

96/3%

3242

37/9%

34588

1023

09/5%

3303

45/16%

20071

 

گاو

680

13/3%

1245

73/5%

21697

1005

33/4%

2440

52/10%

23182

1127

34/5%

2061

77/9%

21089

974

64/4%

1922

15/9%

20995

 

4- بحث:

نتایج این مطالعه در دامها، ماهها و اندامهای مختلف بسیار جالب توجه و متفاوت بود. بر طبق فرضیه 1 می­بایست حداقل 7 % از گوسفندان کشتار شده مبتلا به هیداتیدوز می­بودند، بنابراین نتایج حاصله از این مطالعه با استفاده از آماره z استاندارد مورد آزمون قرار گرفت و پس از مقایسه آماره آزمون با مقدار بحرانی مشخص شد که آماره آزمون در ناحیهH1 قرار گرفته و بنابراین در سطح اطمینان 99% می­توان گفت مشاهدات دلالت کافی بر تاثیرH0 ندارد­، بنابراین فرضیه اول مورد تایید بوده است.

                                                            

همچنین فرضیه های 2 و 3 با استفاده از آماره z استاندارد مورد آزمون قرار گرفتند و همانند فرضیه اول مورد تائید قرار گرفته و معنی دار بودند. فرضیه 4 بدین صورت که میزان شیوع هیداتیدوز ریوی از هیداتیدوز کبدی بیشتر است مطرح بود 2 جامعه آماری مورد آزمون قرار گرفت، بنابراین از آزمون مقایسه 1p و 2 p که به ترتیب درصد مبتلایان به هیداتیدوز ریوی و درصد مبتلایان به هیداتیدوز کبدی است، استفاده شد.

آماره آزمون مورد استفاده در این قسمت به قرار زیر است:

 

که مقدار بدست آمده این آماره در سطح خطای 1 % مورد تائید است.

در این مطالعه با توجه به نتایج حاصل شده و تجزیه و تحلیل آماری، گوسفند به عنوان آلوده­ترین دام و ریه به عنوان آلوده­ترین اندام در ابتلا به کیست هیداتید شناخته شد. با توجه به اولین گزارشات مربوط به آلودگی به هیداتیدوز که توسط اسلامی و همکاران در سالهای 1352 و 1355 به­صورت علمی صورت پذیرفته، میزان آلودگی در سالهای اخیر کاهش قابل توجهی نداشته است(12). انصاری لاری در یک بررسی گذشته­نگر از 1993 لغایت 2004 در استان فارس از مجموع 34856 راس گوسفند، گاو و بز کشتار شده، از تعداد 6537 راس گاو به تعداد 1678 راس (6/25 درصد)، از تعداد 25331 راس گوسفند به تعداد 7718 راس (5/30 درصد) و از تعداد 2988 راس بز، تعداد 593 راس (8/19درصد) مبتلا به کیست هیداتید در کبد بودند­، ضمنا در بررسی فوق از مجموع 123402 راس گاو، گوسفند و بز تعداد 19040 راس (4/15 درصد) به کیست هیداتید ریوی مبتلا بودند(4). در مطالعه­ای که توسط محمدرضا یوسفی و همکاران طی سالهای 1384 و 1385 در دام­های ذبح شده در استان مازندران انجام شد، شیوع آلودگی به کیست هیداتید در گوسفند، بز، گاو و گاومیش به تر تیب 7%، 3/5%، 9/5% و 17 % گزارش شده است(39). در بررسی ناصر رزم­آرایی و همکاران طی سالهای 1380 و 1381 در نشخوارکنندگان کوچک کشتاری کشتارگاه مرند، از 1560 کبد تحت بررسی 858 مورد (55%) به کیست هیداتید آلوده بودند(28). محمد رستمی نژاد و همکاران در مطالعه­ای طی سالهای 1381 تا 1385 که در کشتارگاه الشتر استان لرستان بر روی نشخوارکنندگان از نظر شیوع به هیداتیدوز انجام شد، این نتایج را گزارش دادند. در این مطالعه با بررسی کبد و ریه دام­های مزبور دیده شد که درگاو تعداد 673 کبد (6/9%) و تعداد 663 ریه (83/8%)­، در گوسفند تعداد 1120 کبد (9/8 %) و تعداد 1228 ریه (8/9%) و در بز تعداد 992 کبد (1/5%) و تعداد 846 ریه (4/4%) به کیست هیداتید آلودگی داشتند(29). در مطالعه­ای دیگر از جهانگیر عبدی و همکاران در دامهای کشتار شده کشتارگاه صنعتی ایلام در شش ماهه دوم سال 1384 و شش ماهه اول سال 1385، شیوع آلودگی در گوسفند و بز را 55/4% گزارش نمود(1).در بررسی محمد یخچالی و همکاران در سال 1384 در نشخوارکنندگان شهرستان سنندج استان کردستان، میزان شیوع هیداتیدوز در گوسفندان 1/6%، در بز 6/20% و در گاو 7/9% اعلام گردید(38). همچنین در مطالعه سعید علیمرادی و همکاران طی سالهای 1381 الی 1384 در استان کرمانشاه، میزان شیوع هیداتیدوز در گوسفند 4/2%، بز 1/2% و گاو 1/3% گزارش شده است(2). در مطالعه­ای که توسط محمدحسین انوری تفتی و همکاران در کشتارگاه­های استان یزد طی سالهای 1384 و 1385 انجام گرفت، نسبت آلودگی به کیست هیداتید در گوسفندان 7/1%، بز 9/2%، گاو 2/5% و شتر 5% بوده است(5). در بررسی انجام شده توسط مسعود سامی و همکاران در سال 1385 در شهرستان کرمان، از مجموع 10050 راس گاو، 33/5% به هیداتیدوز کبدی و 19/6% به هیداتیدوز ریوی، از تعداد 49638 راس گوسفند، 46/1% به هیداتیدوز کبدی و 86/1% به هیداتیدوز ریوی و از 38074 راس بز کشتار شده، 58/1% به هیداتیدوز کبدی و 98/1% به هیداتیدوز ریوی مبتلا بودند(33).  بابک اسماعیلیان و همکاران در مطالعه ای در سال 1384 در کشتارگاه میثم شهریار، میزان آلودگی به هیداتیدوز را در گوسفند 63/6 درصد (73 درصد ریوی و 39 درصد کبدی) و در گاو 4/1 درصد (65 درصد ریوی و 24 درصد کبدی) گزارش نمودند(13). همچنین شاهرخ پاکباز و همکاران در یک بررسی در کشتارگاه­های استان کهگیلویه و بویراحمد طی سالهای 1380 تا 1384 روند ابتلا به کیست هیداتید را افزایشی اعلام نموده است و آلودگی گوسفندان از 3/6 درصد در سال 1381 به 4/16 درصد در سال 1384 رسیده بود که نشان دهنده نقش گوسفند در حفظ و بقای این آلودگی بود(27). منصور سیاری و همکاران در یک مطالعه به مدت دو سال بر روی نشخوارکنندگان کوچک اهواز، آلودگی به هیداتیدوز در کبد گوسفند و بز را به ترتیب 64/0% و 2/0% گزارش کرد(31). دلیمی اصل و همکاران در یک مطالعه در کشتارگاه سنندج، آلودگی به کیست هیداتید را در گوسفند، بز و گاو به ترتیب 43/5%، 06/3%، و 49/9% گزارش نمودند(9). در یک مطالعه دیگر در استان کاشان، شیوع هیداتیدوز در گاو 3/52% (9/9%در کبد و 2/9% در ریه)، گوسفند 9/9% (5/2% در کبد و 4/4% در ریه) و بز 1/3% (2/1% در کبد و 6/1% در ریه) گزارش شد(6). فخار و مسعود در استان قم، شیوع هیداتیدوز در گوسفند، بز و گاو را به ترتیب 3/9% (4/26% در کبد و 5/22% در ریه)، 2% (25% در کبد و 50% در ریه) و 5/3% (7/85%در کبد) گزارش کردند(14). در جمهوری آذربایجان در یک مطالعه بر روی دام­ها نسبت به شیوع هیداتیدوز، اعلام شد که گوسفند بیشترین نقش را در انتقال آلودگی به سگ داشته و شیوع آلودگی کلی به هیداتیدوز کمتر از 20% اعلام شد(8). در کلکته هندوستان در سال 1998، شیوع هیداتیدوز در گوسفند 45% و بز 48% گزارش شد(35). بنابر مطالعات انجام شده در سال 1997 در ارزروم ترکیه 71% از گوسفندان به هیداتیدوز آلوده بودند(7). همچنین در مطالعه­ای در کاراس ترکیه در سال 1993، بیشترین آلودگی در کبد گوسفندان گزارش شد(34). در استان کردستان، یخچالی و گرجی در بررسی میزان شیوع هیداتیدوزیس در نشخوارکنندگان شهر بانه، میزان شیوع را در گاو 69/5%، گوسفند 2/5% و بز 15/1% گزارش نمودند. ضمنا از نظر اندام مبتلا به کیست در گاو، 35/1% از کبدها و 8/3% از ریه­ها، در گوسفند 31/2% از کبدها و 31/2% از ریه­ها و در بز، 46/0% از کبدها و 7/0% از ریه­ها آلوده بودند(37). در مطالعه حاضر نیز درسال 1387 شیوع آلودگی نسبت به مطالعه قبلی محمدرضا یوسفی و همکاران(39) درسالهای 1384 و 1385 روند افزایشی در میزان شیوع به هیداتیدوز را نشان داد که این تفاوت معنی دار بود.

بنابراین با توجه به شیوع بالای این بیماری باید اقدامات موثری در زمینه کنترل عفونت انجام شود که می توان به موارد ذیل اشاره کرد:

الف) آموزشهای عمومی: افزایش اطلاعات عمومی مردم درباره چرخه زندگی و ماهیت بیماری، رعایت بهداشت مواد غذایی (حشرات بویژه مگس ها می توانند بصورت مکانیکی تخم انگل را به مواد غذایی منتقل کنند)، خودداری از آشامیدن آب آلوده (جوشاندن آب قبل از مصرف)، خودداری از مصرف میوه و سبزیجات مشکوک به آلودگی و شست و شوی درست میوه و سبزیجات قبل از مصرف، پرهیز از گرد و غبار بویژه در مناطق تردد سگهای ولگرد، به حداقل رساندن تماس با سگ ها و جلوگیری از کشتار دام در محل هایی غیر از کشتارگاه بهداشتی.

ب) اقدامات لازم در رابطه با سگهای صاحبدار: شناسنامه دار کردن سگها،آزمایش سگها در فواصل معین زمانی، خوراندن دارو به سگها در فواصل معین زمانی، آموزش روش صحیح تغذیه سگ به صاحبان سگهای خانگی ، گله ، نگهبان و شکاری و جلوگیری از تغذیه سگ با امعاء و احشاء آلوده و مشکوک به آلودگی، جلوگیری از وارد کردن سگهای خانگی از کشورها یا مناطق آلوده(23).

ج) اقدامات لازم در رابطه با سگهای ولگرد: از بین بردن سگهای ولگرد، جلوگیری از تردد سگهای ولگرد در اطراف مزارع سبزی و باغهای میوه از طریق حصار کشی در اطراف این اماکن.

د) اقدامات لازم در رابطه با کشتارگاه­ها: احداث کشتارگاه­های مجهز بهداشتی، بازرسی دقیق و صحیح لاشه در کشتارگاهها، معدوم سازی امعاء و احشاء آلوده به طریق بهداشتی(23).

ه) واکسیناسیون گوسفندان با واکنشهای مناسب و موثر از جمله EG95 (20،21،36).

و) وضع قوانین لازم برای جریمه افراد یا سازمانهایی که درگسترش آلودگی نقش دارند.

 بنابراین آنچه مهم است تداوم اقدامات مناسب پیشگیری برای حفظ نتایج برنامه های کنترل بیماری هیداتید است.

 

References:

(1) Abdi, J.; Mardani, A. Prevalence survey hepatic hydatic cyst in domestic animals slaughtered in ilam industrial slaughterhouse in 2005 & 2006, armaghane danesh, Yasuj Univer Med Sci (article in Persian) ,2007;1(12): 65.

(2) Alimoradi, S.; Taran, M.; Masoudi, A.; Jafari, G. Survey hydatic cyst in domestic animals in Kermanshah province in recent 4 years 2002-2004, armaghane danesh, yasuj Univer Med Sci (artcle in Persian), 2007; 1(12): 40. 

(3) Amir-jahed, A.K. Clinical Ecinococcosis, Ann surgery, 1975; PP: 541-546.

(4) Ansarylari, M. A retrospective survey of hudatidosis in livestock in shiraz-iran based on adittoir data during 1999-2004, Vet parasitol, 2005; 133(1): 119-123.

(5) Anvari-Tafti, M.H.; Jafari, A.; Fatahi-Bafghi, A.; moosavi, S.K. Prevalence survey hydatic cyst in slaughtered domestic animals in yazd slaughterhouse in 2005-2006, armaghane danesh, Yasuj Univer Med Sci (article in Persian), 2007; 1(12): 55.

(6) Arbabi, M.; Talari, S.A.; Armin, A. Prevalence survey hydatic cyst in slaughtered domestic animals in kashan slaughterhouse  in 1992, 2nd zoonosis disease congress in Tabriz (article in Persian), 1993; pp: 31-32.

(7) Arslan, M.O.; Umur, S. Prevalence and economic importance of hydatidosis in slaughter sheep and cattle at Erzurum abattoir, Kafkas Universitesi Veteriner Fakultesi Dergisi, 1997; 3(2): 167-171.

(8) Chobanov, R.E.; Salekhov, A.A,; Yarotskii, L.S.; Alievam, T.I.; Gasanov, D.K. Zoning of hydatidosis in Azerbaijan, meditsinskaya parazitologiya parazitarnye bolezni, 1992; 2: 7-9.

(9) Dalimi, M.; Mohammadian, B.; Khezri, M.; Motamedi, G. Study dog pollution to adult worm and slaughtered domestic animals to larval stage of Echinococcus granolosus in kordestan province, Pajouhesh mag (article in Persian),2002; 54: 50-52.

(10) Dalimi, A.; Motamedi, G.; Hosseini, M.; Mohammadian, B. Echinococcosis hydatidosis in western iran, Vet parasitol, 2002; 105: 161-171.

(11) Eslami, A. Veterinary parasitology, Tehran university pub (in Persian), 1976; vol 2, 2nd ed, pp: 120-135.

(12) Eslami, A.; Miri, M.; Saleh, M.; Feiz, A. Survey ruminants liver termatoda in Tehran slaughterhouse, Tehran Univer Vet J (article in Persian), 1976; 21: 30-32.

(13) Esmailian, B.; Kasalaei, A.; Yari, Y.; Rahmani, S.; Emami, S.A.; Rahimi, M. Prevalence survey of hydatid disease in cattle and sheep carcase in meysam shahryar slaughterhouse in 2007, Armaghane danesh, yasuj Univer Med Sci (article in Persian), 2007; 1(12): 67.

(14) fakhar, M.; Masoudi, J. Prevalence survey hydatic cyst in industrial slaughterhouse in ghom province, 3rd Iranian parasitology congress, sari (article in Persian), 2000; p :238.

(15) Geravandi, A.; Khademi, N,; ghazizadeh, M. epidemiologic survey hydatid cyst in Kermanshah province among 2004-2005, Armaghane danesh, Yasuj Univer Med Sci J (article in Persian), 2007; 1(12): 48.  

(16) Gillespie, S.H.; Pearson, R.D. Clinical parasitology, England, John willey & sons LTD, 2001; pp: 115-126.

(17) Hosseini, S.H.; Eslami,A. Morphological and developmental characteristics of Echinococcos granulosus derived from sheep, cattle and camels in iran, J of helminthol , 1998; 72 : 337-341.

(18) Khanfar, N. Hydatid disease: A review and update, Curr Anaesth Critical Care, 2004; 15(3): 173-183.

(19) Lahmar , S.; Sarcivon ,M.E.; Benchehida, F.; Hammou, A.; Gharbi, H.A.;Gherardi ,A. et al. Cystic hydatic disease in sheep : Treatment with percutaneous aspiration and injection with dipeptide methyl ester, Netherland, Vet res communi, 2006; 30(3): 379-391.

(20) Lightowlers, M.W.; Jensen , O.; Fernandez, O.E.; Iriarte, J.A.; Woollard, D.J.; Gauci, C.G. et al. Vaccination trails in australia and argentina confirm the effectiveness of the EG95 hydatid vaccine in sheep, Inte J Parasitol, 1999; 29(4): 531-534.

(21) Lightowlers, M.W.; Lawrence, S.B.; Gauci, C.G.; Young, J.; Ralston, M.J.; Maas, D., et al. Vaccination against hydatidosis using a defined recombinant antigen, Par Immuno J, 1996; 18(9): 457-462.

(22) Mehrabani, D.; Oryan, A.; Gaur, S.N.S. Metacestodes of sheep with special refrence to their epidemiological status, Pathogenesis and economic implications in fars province, iran, Vet Parasitol, 1994; 51: 231-240.

(23) Moazeni, M. a look for to other countries experiments in control of hydatic cyst, beyavarde salamat, Tehran Med Sci Univer (article in Persian), 2007; 2(1): 11-19.

(24) Mobedi, I.; Bray, R.A.; Arfaa, F.; Ovafagh, K. A study on the cestodes of carnivores in the northwest of iran, J of helminthol, 1973; 47: 227-281.

(25) Moghaddar, N.; Oryan ,A.; Haniffpour, M.R. Helminths recovered from the liver and lungs camel with special refrence to their incidence and pathogenesis in shiraz, Islamic republic of iran ,Indian J of anim sci, 1992; 62: 1018-1023.

(26) Oryan, A.; Moghaddar, N.; Gaur, S.N.S. Metacestodes of sheep with special refrence to their epidemiological status, pathogenesis and economic implications in fars province, iran, Vet parasitol, 1994; 51: 231-240.

(27) Pakbaz, S.; mohammadhoseini, A. Prevalence survey hydatid cyst in domestic animal slaughtered in slaughterhouses of kohgilouyeh and boyer ahmad Province in 2001-2005, Armaghane danesh, Yasuj Univer Med Sci J (article in Persia), 2007; 1(12): 70.

(28) Razmaraei, N.; Ameghi, A.; Razmaraei, R.; Nematollahi, A. Prevalence survey in liver of small ruminants slaughtered in marand slaughterhouse for hydatid cyst in 2001-2002, Armaghane danesh, Yasuj Univer Med Sci J (article in Persian), 2007; 1(12): 59.

(29) Rostaminejad, M.; Abdineia, E.; Cheraghipour, K. Survey hydatic cyst in liver and lung slaughtered animals in alshotor slaughterhouse in lorestan province among 2002-2006, Armaghane danesh, Yasuj Univer Med Sci J (article in Persian), 2007; 1(12): 58.

(30) Sabzevarinejad, G.; Dalimi, A. Survey growth and develop larval stage Echinicoccus granolosus in mouse and hamster, yafteh J, lorestan Med Sci Univer (article in Persian), 2003; 18(5): 47-48.

(31) saiari, M.; Paknejsd, M.; Pourebrahim, M. Analogy prevalence survey hydatic cyst and fasciolosis in small ruminant in ahvaz, Iranian Vet J (article in Persian), 2007; 40(3): 89-92.

(32) Sajadi, M. Epidemiology of hydatid cyst in iran and middle east, Armaghane danesh, Yasuj Univer Med Sci J (article in Persian), 2007; 1(12):1.

(33) Sami, M.; Shekhveysi, M.; Beykzadeh, J. Prevalence survey hydatidosis in sheep and goat and cattles slaughtered in kerman in 2006, Armaghane danesh, Yasuj Univer Med Sci J (article in Persian), 2007; 1(12): 66.  

(34) Umur, S and Aslantas, O. Prevalence and economic importance of hydatidosis in ruminants slaughtered in karas municipality slaughterhouse, turkiye parazitologi dergisi, 1993; 17(2): 27-34. 𪔾`

(35) Utpal, D.; Das, A.K and Das, U. Cystic hydatidosis of food animals in greater Calcutta, Indian vet J, 1998; 75(4): 387-389.

(36) Woollard, D.J.; Gauci, C.G.; Heath, D.D.; Lightowlers, M.W. Epitope specificities and antibody responses to the EG95 hydatid vaccine, Parasitol Immuno J, 1998; 20(11): 535-540.

(37) Yakhchali, M.; Gargi,B. a survey on prevalence of hydatidosis in slaughtered ruminant in baneh (Kurdistan province) in 2001, Iranian veterinary journal,(article in Persian), 2006; 10(12): 88-95.

(38) Yakhchali, M.; Saeidi, M. Study about hydatidosis prevalence and economic looses in ruminants in sanandaj in kordestan province in 2005, Armaghane danesh, Yasuj Univer Med Sci J (article in Persian), 2007; 1(12): 8.

(39) Yousefi, M.; Asnaashari, M.; Montazeri, M. Survey pollution to hydatid cyst in domestic animals in mazandaran province among 2005-2006, Armaghane danesh, Yasuj Univer Med Sci J (article in Persian), 2007; 1(12): 73.